Uchwalanie Konstytucji i patronat Matki Boskiej Królowej Polski definiują dzień 3 Maja w sposób jednoznaczny. Data jest synonimem chwały, której wtóruje mądrość, świętość, pamięć i tożsamość wyrażona szacunkiem dla biało-czerwonych barw, ojczystej historii oraz wiary w maryjne wstawiennictwo i opiekę. Zewnętrznym znakiem przywiązania do wartości patriotycznych i religijnych są odprawiane msze, oflagowane maszty przed instytucjami, capstrzyki, armatnie salwy, apele, koncerty, składane wiązanki i palone znicze. To również wizyty w miejscach pamięci, muzeach, zakątkach o wadze religijnej i cennej przeszłości.
Ale to także własne decyzje. Nie wymagające nakazu i nie podlegające rozliczeniom z udziału. Poza oficjalnymi obchodami, dyktowanymi racją i tradycją, jest bowiem w polskim sercu to COŚ, co łącząc w dzień 3 Maja pamięć i tożsamość, wydobywa w sposób spontaniczny szlachetną dumę. – Niekoniecznie pisaną wielką literą i nabrzmiałą patosem – po prostu taką, której w szeregu przyjemnych majówkowych „klimatów” zwyczajnie nie da się pominąć.
Impulsem serca z jednej strony, z drugiej zaś budującym, dojrzałym wzorem był 3 Maja rokietnickich gimnazjalistów. Nie werbowani, nie przymuszani, po prostu przyszli. Na mszę w intencji Ojczyzny. Bo tak uczono ich BYCIA. Wzięli sztandar, który mimo oświatowych zmian jest dla nich nadal święty. Stanęli w szyku przepasani biało-czerwoną szarfą. Trwali wsłuchani i obecni. Towarzyszyli w skromnym pochodzie pod znany z wielu obchodów krzyż na zbiegu ulic. Oddali pokłon.
Odprowadziłam ich z refleksją, która wydała mi się najcenniejsza. Pamięć trwa dopóty są Ci, których nauczono chcieć pamiętać.
Ks. Tadeusz Lorek, ks. Łukasz Majchrzak, władze Gminy Rokietnica, sołtys Sołectwa Rokietnica i pisząca te słowa serdecznie dziękują Pani Violetcie Poturnickiej i młodzieży gimnazjalnej SP Rokietnica za budujący udział w Święcie 3 Maja w Rokietnicy.
Danuta Potrawiak
